Waar Komt Drop Vandaan?

Drop komt oorspronkelijk uit Italië – In het zuiden van Italië werd in 1731 voor het eerst van zoethoutwortel drop gemaakt. Giorgio Amarelli wist in zijn dropfabriek het gedroogde zoethout om te zetten in ” Glycyrrhiza glabra “, de Latijnse naam voor blokdrop. Het was nog niemand gelukt om van de wortel een zacht snoepje te maken. Hij bedacht op die manier volledig natuurlijke drop die nog steeds te verkrijgen is, onder de naam pure drop ( liquirizia pura ). > Probeer eens: Frantumata Laurierdrop van het Italiaanse merk Sirea Oronero, Deze pure drop wordt gedroogd tussen laurierbladeren en haalt daar zijn smaak vandaan. Net als vroeger!

Is drop Nederland?

Drop wordt gezien als ‘typisch Nederlands’, als een kenmerkende vorm voor Nederlandse identiteit. Maar waarom? Drop wordt ook elders gegeten, en de zoethoutplant Glycyrrhiza glabra, waarvan de wortels het zwarte snoepje zijn kenmerkende smaak geven, is geen inheemse plant in Noordwest-Europa.

1. In de Lage Landen werd zoethout waarschijnlijk voor het eerst geïntroduceerd in de middeleeuwen, als ingrediënt voor hoestmedicijnen.
2. Hoe komt het dat dit ‘exogene’ levensmiddel zo sterk verbonden is geraakt met de Nederlandse nationale identiteit? Wanneer werd drop snoep in plaats van medicijn? In NL-Lab onderzoeken we de geschiedenis van het dropje.

Waarom en wanneer werd het dropje zo populair? Door kennis over de geschiedenis van de medische wetenschappen en scheikunde te combineren met kennis over de geschiedenis van culturele discoursen onderzoeken we hoe fysiologische smaak en culturele smaak samenhangen.

Daarbij passen we ook ‘performatieve methoden’ toe: we reconstrueren historische droprecepten en bieden die aan in beproevingen. Wat kunnen we leren door te proeven? Het project traceert zo hoe voedingsmiddelen en smaken vorm krijgen en onderdeel worden van collectieve identiteiten. Dat levert ook nieuwe inzichten op over de rol die wetenschap speelt in dergelijke emotionele, maatschappelijke en politieke processen, en hoe drop werd ‘gesmaakt’, van de apotheek tot de snoepwinkel.

Het droponderzoek valt in een breder onderzoeksproject over smaak en identiteit. Hoe werden historische smaakidentiteiten gevormd? In de vroegmoderne periode, een tijd met weinig effectieve geneesmiddelen en beperkte geïnstitutionaliseerde gezondheidszorg, speelde het medicinale gebruik van farmaceutische preparaten, voedingsmiddelen, smaken en diëten een belangrijke rol bij het in stand houden en herstellen van de gezondheid.

Ruitenberg Basiqs Gloknos Centre for Global Knowledge Studies, University of Cambridge

Publicaties

The British Journal for the History of Science, themanummer Taste in the History of Science, Marieke Hendriksen en Alexander Wragge-Morley (Lancaster University), verschijnt in 2022

Is Engelse drop typisch Nederlands?

Is het echt Engels? – De veelkleurige dropjes worden in Europa en Amerika gegeten en werden voor het eerst gemaakt in de stad Sheffield in Engeland, anno 1899. Dus ja: Engelse drop is écht Engels. Daar noemen ze het ‘liquorice allsorts’. En hoe zit het dan met het ontstaan van dit snoepje? Het verhaal gaat dat Charlie Thompson, vertegenwoordiger van dropfabrikant Bassett&Co (dat nu onderdeel is van Cadbury’s) per ongeluk soorten drop door elkaar mengde. Reageer op artikel: Waar komt Engelse drop vandaan (en is het echt Engels)? Snelle noedels op tafel zetten kunnen we allemaal wel. En toch: écht lekkere snelle noodles op tafel zetten, daarvoor moet je net even het ultieme recept hebben. En dat hebben we hier voor je, dankzij blogger Chelsea’s Messy Apron, Bij deze snelle noedels met broccoli en biefstukreepjes ga je je chopsticks aflikken.

Waar wordt drop geproduceerd?

Van zoethoutwortelsap naar snoepje – Datum 24 maart 2019 Leeftijd Kijkwijzer Alle leeftijden Duur 07:21 min Bekeken 7.922 Vak Bron In Nederland eten we de meeste drop van de hele wereld. Drop wordt gemaakt van zoethout, een plant met een zoet smakende wortel. Samen met andere ingrediënten wordt het gemengd met onder andere zout, suiker en honing en tot een snoepje gevormd. In Nederland eten we de meeste drop van de hele wereld.

En al die dropjes worden, hoe kan het ook anders, in een Nederlandse dropfabriek gemaakt. Per jaar rolt er alleen in deze fabriek zo’n 8 miljoen kilo drop van de lopende band. Dat zijn zo’n 550 vrachtwagens per jaar. Er loopt een denkbeeldige lijn van Amsterdam naar Moskou. Daarboven eten ze drop, met Nederland als koploper.

Maar daaronder bijna niet. Dat is eigenlijk best wel gek. Want een van de belangrijkste grondstoffen voor drop komt uit warme landen, zoals Spanje, Italië en delen van Amerika. Dan gaat het om deze plant. De Glycyrrhyza Glabra, oftewel: De zoethoutplant! Die groeit ook hier in Nederland, in de Botanische Tuin van de Universiteit Utrecht.

Ze gebruiken niet de plant, maar de wortel. Kijk, dit is de wortel. Dat kennen we wel als zoethout. Kijk. Een beetje schoonmaken. Daar kun je op kauwen. Mmm, grappig. Het is een beetje bitter, maar vooral heel zoet. Dat komt door de zoetstof die erin zit, glycerinezuur. Een beetje gekke naam. Die zoetstof is 50 keer zoeter dan suiker! Dit is de afdeling geneesmiddelen van de botanische tuin, met allerlei geneeskrachtige kruiden en planten van wel 100 jaar oud.

Hier staan ook verschillende soorten zoethout. Want voordat drop snoepgoed werd, was zoethout een belangrijk ingrediënt voor allerlei geneesmiddelen. Van de wortel maakten de Oude Egyptenaren, de Grieken en Romeinen al een sapje dat ze gebruikten als medicijn.

1. We weten dat ze in de Middeleeuwen een poeder maakten van deze wortel.
2. Dat gebruikten ze als medicijn tegen hoofdpijn, koorts en hoesten.
3. Zoethout werd vaak gedroogd om lang te kunnen bewaren.
4. Wat ze dan deden, was die gedroogde zoethoutwortel in kleine stukjes snijden.
5. En dat in kokend water doen.
6. Na een tijdje zeef je de zoethoutstukjes eruit.

Het vocht dat overblijft, laat je nog een half uurtje inkoken. Dan hou je dit over. Een soort, smerig uitziend, zwart drapje. Maar het ruikt al wel echt naar drop. Als je dit nou laat drogen, dan krijg je: dit. Dat noem je: blokdrop. Het was deze Italiaanse apotheker die er in 1731 voor het eerst in slaagde om blokdrop te maken.

1. Maar hoe is dit veranderd in dat beroemde Nederlandse dropje? Het is een beetje een raadsel, maar het eerste Nederlandse recept dat we kennen stamt uit 1866.
2. Het is het recept van zoethoutkoekjes.
3. Daarin wordt zoethoutwortelsap, suiker en Arabische gom ingedikt tot een soort kauwbaar koekje, snoepje.
4. We denken dat dit de voorloper is van ons bekende, Nederlandse dropje.

Tegenwoordig begint het maken van drop, nog steeds, hoe kan het ook anders, met blokdrop! Dit kun je wel een blok drop noemen! Er gaan 120 van dit soort blokken in één zo’n ketel. Vervolgens gaat er water bij en verhitten ze het tot zo’n 80 graden. Dan krijg je zo’n zwarte dropbrij.

• Dit is dat blokdrop en water mengsel.
• Om hier echte drop van te maken, doe je er wat zetmeel bij, gelatine, voor de smaak wat zout, suiker, wat glucosestroop en ook altijd een klein beetje honing.
• En dan krijg je dit soort bruine drab.
• Het is bruin geworden door de witte ingrediënten.
• Dit noem je dropdeeg.

In de fabriek gaat het precies hetzelfde maar dan op wat grotere schaal. Keteltje dropdeeg! Dat dropdeeg wordt verhit tot 135 graden en is weer zwart geworden. Klaar om een dropje te worden. Maar ja, hoe krijg je nu. ah, heet. van deze kleverige dropmassa al die verschillende dropjes? Dat doen ze door dit in vormpjes te gieten.

• Laten we het maar even proberen.
• Als je ze er dan na een tijdje uit wilt halen, gaat het behoorlijk lastig.
• Nou, ja! Nee, het worden niet echt mooie dropjes.
• Daar hebben ze hier het volgende op gevonden: zetmeel.
• In dit soort bakken met zetmeel drukken ze met stempelramen de vormpjes.
• Tadaaa! Vormpjes in zetmeel.

Het lijkt verdacht veel op muntdrop. Weer testen. Dit doet een machine natuurlijk wel iets sneller. Woow! Moet je kijken! Ik kan hem zo uit het vormpje tillen. Dat komt doordat zetmeel de eigenschap heeft dat het niet aan drop blijft kleven. En het neemt ook nog eens vocht op waardoor het dropje sneller droogt.

• Deze is nog wel een beetje zacht.
• Het moet nog iets langer drogen.
• Als de dropjes droog zijn, moeten ze natuurlijk uit hun vormpje.
• Dan doen ze gewoon door de bakken met meel ondersteboven te kieperen.
• Met deze schudmachine wordt het meel eraf geschud. En.
• Kijk, de mislukte dropjes worden eruit gezeefd.

In die machine wordt het laatste meel eraf geblazen. Dan zijn ze echt bijna klaar. In deze trommel krijgen de dropjes nog een laatste douche van bijenwas. Voor een mooi, glanzend laagje. Wat voor soort dropje dan ook, uiteindelijk komen ze allemaal in een zakje terecht.

Waarom zijn drop typisch Nederlands?

1. Dol op drop – Nederlanders zijn er gek op: drop! Katjesdrop, muntdrop, dropveters, zoute drop, dubbelzoute drop, salmiak Het is iets typisch Nederlands. Drop wordt gemaakt van wortelsap uit de zoethoutplant. Het is vrijwel nergens ter wereld te krijgen. Nederlanders die naar het buitenland verhuizen, zeggen vaak dat ze drop het meest missen. Maar de meeste buitenlanders gruwelen ervan.

Welke landen kennen drop?

Italië, bakermat van de drop – In de meeste landen kennen ze drop wel, en vind je het vaak op de markt. Maar het is niet drop zoals wij drop kennen. De Italianen kennen het bijvoorbeeld als een klein, keihard snoepje waar een vleugje laurier verraad dat de desbetreffende dropjes te drogen worden gelegd tussen de laurierbladeren.

De kleine dropjes zijn zuivere puur zoethoutextract. Je zou kunnen zeggen dat de geschiedenis van drop begon bij dit product. Aan het eind van de middeleeuwen maakten de Italianen al blokdrop door thee te trekken van zoethoutwortel en dat in te koken totdat het een drapje werd. Dat drapje werd in bakken gegoten, die te drogen werden gelegd.

Vervolgens werden de gedroogde blokken in hele kleine stukjes gehakt. Voilà, het eerste dropje. Die zoethout snoepjes werden zo populair dat Giorgio Amarelli in 1731 besloot een fabriekje op te zetten. Dat fabriekje bestaat nog steeds. En de dropjes kun je nog steeds in karakteristieke blikjes in de betere drogist vinden. De zoethoutwortel, toch hét ingrediënt dat drop de smaak van drop geeft, gedijt goed het Middellandse Zeegebied. Vandaar waarschijnlijk dat er in Spanje zeer veel drop wordt geproduceerd. Er wordt alleen niet zo heel veel drop geconsumeerd. Het overgrote merendeel vertrekt naar het buitenland.

Naar landen waar ze wel van drop houden. Daarvoor moet je toch vooral ten noorden van Antwerpen zijn. In landen als Noorwegen, Finland, Zweden en Denemarken houden ze van drop zoals wij van drop houden: met een beetje zilte nasmaak. Je hoort wel eens dat dit komt doordat al die landen aan zee liggen, zoals Nederland aan zee ligt.

Maar Frankrijk, Kroatië en Brazilië liggen ook aan zee. En daar zijn ze niet zo dol op drop als wij en de Scandinaviërs. En dan heb je nog Engelse drop. Bij Engelse drop wordt de typische dorp smaak vermengd met de smaken van anijs en kokos. Deze gemengde drop soort werd voor het eerst gemaakt in 1899, in Sheffield, Engeland.

Heb je drop in Amerika?

Waarschuwing zwarte drop in Amerika: maximaal 3 per dag In Amerika eten ze bijna nooit zwarte zoute drop, want het is nogal een ‘aangeleerde smaak’, zacht uitgedrukt. Maar er is 1 uitzondering, en dat is gisteravond, Halloween. Dan wordt er massaal ‘black licorice’ geknaagd, onder de naam vleermuis snoep, want zwart, en zwart is eng en dus past het bij Halloween.

Maar de FDA, de Amerikaanse Voedselveiligheidsorganisatie, heeft een zeer ernstige de deur uitgedaan tegen drop. Men adviseert dropeters van 40 jaar en ouder om hun dropinname te beperken tot: drie dropjes per dag! Als je je niet aan dat advies houdt loop je grote kans op een ziekenhuisopname wegens hartritmestoornissen, of zelfs ernstiger hartklachten, zelfs dood door hartfalen.

De boosdoener is glycyrrhizine — dat zit in zoethoutwortel —en dat heeft veel negatieve invloed op zoutwaarden en bloeddruk. Lammert de Bruin en Martijn Rosdorff praten je dagelijks bij over de meest besproken onderwerpen van de dag op social media. Wat is er trending en wat ging er viral? : Waarschuwing zwarte drop in Amerika: maximaal 3 per dag

Wie heeft Engelse drop bedacht?

Waar komt de naam ‘Engelse drop’ vandaan? Disney+ Engelse drop werd voor het eerst gemaakt in Engeland. Vandaar de naam. Het snoepje werd bedacht door de firma George Bassett & Co uit Sheffield. Hun promotieverhaal was dat een vertegenwoordiger ooit per ongeluk wat snoepsamples had laten vallen en ze in de haast weer willekeurig in elkaar zette.

Hoe heet Engelse drop in Engeland?

Vierkant, rond, gespikkeld of effen, roze, wit, oranje: Engelse drop komt in vele vormen en maten. Maar waarom heet het allemaal Engelse drop? Heel simpel: omdat het voor het eerst gemaakt werd in de Engelse plaats Sheffield, door het zoetwarenbedrijf Bassett & Co. In Engeland heet het trouwens niet English liquorice, maar Liquorice Allsorts, oftewel: alle soorten drop.

Wat is de beste Engelse drop?

Klene Engelse Drop, toch net even lekkerder – De lekkerste Engelse drop vinden we zelf van het merk Klene. Het lijkt wel of er net even wat meer aandacht en smaak wordt meegegeven aan door het merk Klene, De prijs van Klene is weliwaar iets hoger, maar daar lijk je dus meer smaak voor terug te krijgen.

Wat is de populairste drop?

Engelse drop en muntdrop – Bij Klene zijn vooral Engelse drop en de droppen uit de geldlijn, zoals muntdrop populair. Ook is er volgens Debets een stijgende vraag naar suikervrije drop te zien. Bij Venco zijn schoolkrijt en honingdrop de meest geliefde dropsoorten en zijn ook dropmixen populair.

Wat krijg je van teveel drop?

Verhoging bloeddruk – Glycyrrhizine kan zorgen voor een verhoogde bloeddruk. Als je een grote hoeveelheid drop eet, krijg je ook veel glycyrrhizine binnen. Je lichaam gaat dan meer vocht vasthouden, waardoor je bloeddruk stijgt. Een verhoogde bloeddruk kan verschillende ziektes veroorzaken en is één van de risicofactor van dementie. Het is daarom zinvol om regelmatig je bloeddruk te meten,

Hoeveel drop eet een Nederlander gemiddeld per jaar?

Veel Nederlanders zullen niet op vakantie gaan zonder echt Nederlandse producten zoals pindakaas en natuurlijk drop. In de file, op de camping of op het strand: drop kan overal. Maar we staan er vaak niet bij stil wat er nou eigenlijk allemaal in dit snoepje zit. NEMO Kennislink duikt in de wereld van drop. Drie belangrijke smaakmakers van drop: zoethoutwortelpoeder, zoethoutwortelextract en zoethoutwortelextractpoeder. Renée Moezelaar voor NEMO Kennislink Renée Moezelaar voor NEMO Kennislink In Nederland eten we gemiddeld zo’n 2 kilo drop per jaar. Maar hoe maak je deze lekkernij eigenlijk? Het is in ieder geval geen kwestie van een paar ingrediënten bij elkaar gooien en roeren, vertelt Bert Jansen, productontwikkelaar bij Concorp, waar ze onder andere Autodrop, Oldtimers en verschillende soorten winegums maken: “Subtiele verschillen in het proces maken een heel ander dropje, dus je moet opletten dat je dezelfde dropjes steeds op dezelfde manier maakt.”

Is drop slecht voor je gezondheid?

Het is verleidelijk om die hele zak drop in één leeg te eten, maar volgens de FDA kun je dat beter niet doen. Hun onderzoek toont aan dat wanneer je gedurende twee weken lang elke dag meer dan 50 gram drop eet – zo’n tien dropjes -, je in het ziekenhuis terecht kunt komen met hoge bloeddruk en een kaliumtekort.

Hoeveel drop wordt er in Nederland gegeten?

Nederlanders eten zo’n twee kilo drop per persoon per jaar. Met zijn allen maakt dat zo’n 32 miljoen kilo drop per jaar – veruit het meeste van de hele wereld.

Welke landen kennen drop?

Italië, bakermat van de drop – In de meeste landen kennen ze drop wel, en vind je het vaak op de markt. Maar het is niet drop zoals wij drop kennen. De Italianen kennen het bijvoorbeeld als een klein, keihard snoepje waar een vleugje laurier verraad dat de desbetreffende dropjes te drogen worden gelegd tussen de laurierbladeren.

1. De kleine dropjes zijn zuivere puur zoethoutextract.
2. Je zou kunnen zeggen dat de geschiedenis van drop begon bij dit product.
3. Aan het eind van de middeleeuwen maakten de Italianen al blokdrop door thee te trekken van zoethoutwortel en dat in te koken totdat het een drapje werd.
4. Dat drapje werd in bakken gegoten, die te drogen werden gelegd.

Vervolgens werden de gedroogde blokken in hele kleine stukjes gehakt. Voilà, het eerste dropje. Die zoethout snoepjes werden zo populair dat Giorgio Amarelli in 1731 besloot een fabriekje op te zetten. Dat fabriekje bestaat nog steeds. En de dropjes kun je nog steeds in karakteristieke blikjes in de betere drogist vinden. De zoethoutwortel, toch hét ingrediënt dat drop de smaak van drop geeft, gedijt goed het Middellandse Zeegebied. Vandaar waarschijnlijk dat er in Spanje zeer veel drop wordt geproduceerd. Er wordt alleen niet zo heel veel drop geconsumeerd. Het overgrote merendeel vertrekt naar het buitenland.

Naar landen waar ze wel van drop houden. Daarvoor moet je toch vooral ten noorden van Antwerpen zijn. In landen als Noorwegen, Finland, Zweden en Denemarken houden ze van drop zoals wij van drop houden: met een beetje zilte nasmaak. Je hoort wel eens dat dit komt doordat al die landen aan zee liggen, zoals Nederland aan zee ligt.

Maar Frankrijk, Kroatië en Brazilië liggen ook aan zee. En daar zijn ze niet zo dol op drop als wij en de Scandinaviërs. En dan heb je nog Engelse drop. Bij Engelse drop wordt de typische dorp smaak vermengd met de smaken van anijs en kokos. Deze gemengde drop soort werd voor het eerst gemaakt in 1899, in Sheffield, Engeland.

Is drop goed voor je?

Verhoging bloeddruk – Glycyrrhizine kan zorgen voor een verhoogde bloeddruk. Als je een grote hoeveelheid drop eet, krijg je ook veel glycyrrhizine binnen. Je lichaam gaat dan meer vocht vasthouden, waardoor je bloeddruk stijgt. Een verhoogde bloeddruk kan verschillende ziektes veroorzaken en is één van de risicofactor van dementie. Het is daarom zinvol om regelmatig je bloeddruk te meten,

Waar komt de Engelse drop vandaan?

Waar komt de naam ‘Engelse drop’ vandaan? Disney+ Engelse drop werd voor het eerst gemaakt in Engeland. Vandaar de naam. Het snoepje werd bedacht door de firma George Bassett & Co uit Sheffield. Hun promotieverhaal was dat een vertegenwoordiger ooit per ongeluk wat snoepsamples had laten vallen en ze in de haast weer willekeurig in elkaar zette.